Hoewel Walcheren vrij was, werd de monding van de Schelde nog wel bewaakt door de Duitse Wehrmacht. Onder andere door het gebruik van onderzeebootjes.
Jac, jongen 12 jaar, weet zich nog een stranding van een onderzeebootje (U-bootje) te herinneren.
“Een enkel U-bootje leed echter zelf schipbreuk en kwam op het Walcherse strand terecht. Zo ook een in de nacht van 3 januari 1945 op het Domburgse westerstrand ter hoogte van de golflinks. De bemanning bestond uit 2 Duitsers en die klopten midden in de nacht op Duinwijk aan. Ze waren kletsnat en eisten droge kleren en wat te eten. De Duinwijkers waren door deze gebeurtenis in een wel totaal onverwachte situatie verzeild geraakt. Hun 22-jarige zoon Simon spoedde zich naar het dorp om het onze bevrijders te melden. Hij werd echter doorverwezen naar de Nederlandse Ordedienst*. Een paar jongens van deze dienst gingen met Simon mee naar Duinwijk om de Duitsers gevangen te nemen. De boerderij werd omsingeld, terwijl zoon Simon het huis binnenging. Hij ontdekte in de gang een lichtpistool of een ander soort wapen, dat een van de Duitsers had achtergelaten; hij pakte dit beet en wilde dit aan de Ordedienstmensen buiten overhandigen. Zodra Simon de buitendeur opende schoot een van de Ordedienstmensen Jan Warners op de donkere gedaante in de deuropening veronderstellend dat een Duitser probeerde te ontsnappen. Het schot trof Simon in de borst en hij overleed even later. Op dat moment begrepen de OD-ers dat zij op de verkeerde geschoten hadden. Een van hen drong daarna de woning binnen en zonder tegenstand gaven de Duitsers zich over. Het was een heel dramatisch gebeuren zo 2 maanden na de bevrijding. Simons moeder in het bijzonder heeft vele jaren na de gebeurtenis in diepe rouw haar dagen doorgebracht.”
* De Ordedienst was tijdens de oorlog een illegale organisatie vanuit het verzet. De organisatie bereidde zich tijdens de oorlog voor op het handhaven van orde en het voorkomen van een linkse machtsovername na de Duitse capitulatie. Vaak werd de afkorting OD gehanteerd.
