31 oktober: Oostende - walcheren40-45

De verzamelde troepen van het geallieerde leger lagen klaar in Oostende. De Belgische commando Carlo G. Segers  wist niet wat hem te wachten stond en dacht aan thuis. “Wij denken aan onze families, die zich morgenvroeg dood zullen schrikken als de radio de landing aankondigt. Wij bedenken hoe velen van ons die nu bezorgd op hun brits liggen, morgen in het slijk van dat overstroomde eiland zullen achterblijven of verdronken op zee zullen drijven. Ik denk aan een avond in Londen waar een waarzegster mij heeft gewaarschuwd, “nooit in november te gaan zwemmen want dat het fataal voor mij zou zijn”. Toen had ik erom gelachen; nu staat mijn hart bij de herinnering stil. Urenlang liggen wij wakker en draaien koortsachtig rond in afwachting van het sein dat ons het bevel tot opstappen zal brengen.”
Er was uitgebreid overlegd over de planning van de datum voor de landing. Carlo G. Segers: “In de bres voor Westkapelle kon niet op elk willekeurig tijdstip worden geland. Uit nachtelijke verkenningen van de stranden, de hindernissen en de getijden en nog andere informatiebronnen was gebleken dat, gegeven de kracht van de stroming in het gat, het meest geschikte moment voor een landing negentig minuten na laag tij was. Om de gegeven objectieven te veroveren moesten de commando’s over tenminste vijf uur daglicht kunnen beschikken: de operatie moest dus in elk geval vijf uur voor zonsondergang starten. In november kon aan al die voorwaarden slechts worden voldaan gedurende twee perioden: van 1 tot 4 november en van 14 tot 17 november. Gelet op de noodzaak de Schelde zo spoedig mogelijk vrij te krijgen werd 1 november als datum aangehouden, ondanks het mindere gunstige weer.“ En dus maakte men zich op voor de strijd.