30 oktober: alsnog gevlucht - walcheren40-45

Deze dag vertrokken dan toch nog veel Westkappelaars uit het dorp naar veiliger oorden, ook Kees (12). “We hadden onze kleren weer aangedaan, droog of niet droog. Wat wij nog hadden pakten wij in. Eerst de koeien nog melken. Inmiddels had er een gekalfd. Dus die moest zeker nog goed verzorgd worden en dan naar Domburg. Grootmoeder was zeer ontdaan en haar ledematen waren stijf vanwege de kou die ze geleden had. Vader besloot ze op de bagagedrager van de transportfiets te zetten. Wij allen moesten wat dragen en de tocht naar Domburg begon. Het werd bijna een lijdensweg. Voor ons ging het wel maar met de fiets kon je niet veel beginnen, maar het moest. Overal lagen bommengaten in de weg. Wij hebben een touw aan de bagagedrager gedaan, zo kon er ook een trekken. Wij zijn uren onderweg geweest. Op Domburg is vader eerst naar een kennis gegaan, of die misschien onderdak voor ons had. Hij heeft ons ondergebracht bij zijn schoonouders in de Weverijstraat. Mijn grootouders zijn ondergebracht in de Steijnshofstraat bij een zwager. Wij kregen er een zijkamertje en sliepen boven. Vader moest 's avonds nog terug naar de koeien. Het was vreemd voor ons maar er zat niets anders op.“