17 oktober: weer bommen op Westkapelle - walcheren40-45

Kees (14): “Er kwamen weer vliegtuigen en die gooiden fosfor dus er zou weer een bombardement komen. Dat duurde dan ook niet lang. Je hoorde de zware motoren van de vliegtuigen en wij waren vreselijk bang. We konden niet weg, want wij zaten rondom in het water omdat het vloed was. Wij kropen onder de tafel en vader stond in de achterdeur te kijken. Wij waren wel een eindje van de dijk vandaan maar je wist niet waar ze precies de bommen zouden gooien. Toen de eerste bommen vielen ontploften er maar enkele. Vader zei steeds, daar vallen er weer zes of acht en telkens ontploften er maar twee of drie. Na het wegtrekken van de vliegtuigen bleven er maar bommen ontploffen. Het ging de gehele nacht door. Er waren veel tijdbommen bij. Wij konden 's nachts niet slapen van de herrie.”

Gerrit, destijds werkzaam bij de voedselvoorziening, maakte het bombardement mee. Met opperwachtmeester Algera was hij vanuit Oostkapelle naar Westkapelle gegaan om een voorraad achtergehouden goederen in beslag te nemen.
In zijn dagboek: “Om 14.00 uur werden we overvallen door een bombardement op de dijk. We vluchten beiden, Algera over de Molenweg door het water, ik over de Dorpsstraat, richting vuurtoren. Daar wordt me, door het opkomende water, de pas afgesneden om naar Aagtekerke te ontkomen. Ik moet aan de voet van de vuurtoren afwachten wat er gebeuren gaat. Behalve 4 Westkappelaars zijn er ook een zestal moffen. Als een tweemotorige kist vuur in het gat gooit verdwijnen de moffen van de toren. Grotendeels zijn het tijdbommen. Ik maak dit mee vanaf een afstand van achthonderd meter en er lijkt geen eind te komen aan de recht op mij afkomende vliegers. Om 17.00 uur kom ik doornat thuis.”