11 oktober: Vrouwenpolder en Veere - walcheren40-45

Ad (17): “Woensdag 11 oktober zijn, op de boerderij, de aardappels juist gerooid en die is men aan het inkuilen. Mijn broertje en zusje helpen flink mee en ik ben aan het werk gezet in de bogerd vlak achter het huis. Ik sta op een ladder om goudrenetten te plukken. Plotseling zie ik door de takken een Mosquito laag overkomen die een bom gooit bij de zeedijk tussen de Kattepolder en ons.
De dijk van de Oostwatering is hoog en smal, verderop ligt er een inlaagdijk achter. Zou dit een aanval betekenen? Er is verder geen enkel militair doel in de omtrek. Ondertussen ben ik van de ladder gesprongen en zit nu veilig met mijn rug naar de hooiberg, vanwaar je alles goed kunt overzien. Na een paar minuten komen de eerste bommenwerpers van boven zee. Het zijn Lancasters, de viermotorige werkpaarden van de R.A.F., de Britse luchtmacht, te herkennen aan hun dubbele richtingsroer. Ze vliegen, op zo’n 2000 meter hoogte, alleen of met een paar achter elkaar in een lijn loodrecht op de dijk. Ieder vliegtuig laat een snoer van een stuk of 15 bommen vallen. Ze slaan dwars over de dijk in de grond, maar ontploffen niet. De middelste bom van het rijtje rookt en moet bij goed richten midden op de dijk terecht komen. Zo graven ze een geul dwars door de dijk en de schorren. Het mikpunt ligt op ongeveer duizend meter van mij vandaan. Na het lossen van de bommen draaien de vliegtuigen over land weg, soms bijna recht boven me. Toch is het angstig, het zijn immers tijdbommen. Een paar bommen, die kennelijk zijn blijven hangen, komen in Serooskerke terecht.”